Akara z Maroni

Akara z Maroni (Cleithracara maronii) – niezwykle łagodny i nieśmiały gatunek ryb akwariowych z rodziny pielęgnicowatych, co ciekawe potrafi kamuflować się na tle otoczenia i jest jedynym przedstawicielem rodzaju Cleithracara. 

Pochodzenie

Ameryka Południowa. Występuje w Surinam, Gujanie, Trynidadzie i Tobago oraz Wenezueli. Zasiedla wolno płynące lub stojące czarne, brunatne wody, zabarwione dużą ilością związków humusowych. Podłoże na obszarach siedlisk tych ryb jest najczęściej przykryte rozkładającymi się liśćmi i gałęziami. W niektórych miejscach można spotkać również rośliny takie jak Kakoba, Marsylia czy Pistia.

Charakterystyka, płeć i usposobienie

Ciało barwy żółto-brunatnej lub czerwonej, boki głowy przyozdobione ciemnym, przechodzącym przez oko pasem. Po obu stronach tułowia znajduje się też ciemna, jasno obrzeżona plama, która może rozchodzić się na brzuch. Wzór ten nieco przypomina dziurkę od klucza i stąd wywodzi się potoczna nazwa tej pielęgnicy Keyhole Cichlid. Samiec osiąga do 10 cm długości, jest większy od samicy, intensywniej ubarwiony oraz ma wydłużone płetwy grzbietową i odbytową. Mniejsza samica dorasta do ok. 7 cm. Młode rybki są nieodróżnienia.
Akary z Maroni są dość spojonym gatunkiem, które nie jedzą ani nie wykopują roślin. W zagrożeniu chowają się pośród roślin, korzeni czy liści i zmieniają barwę na ciemniejszą, wtapiając się w otoczenie.

Odżywianie

Wszystkożerne ryby, w przyrodzie odżywiają się bezkręgowcami i szczątkami organicznymi. W akwarium nie są wybredne i akceptują większość dostępnych pokarmów. Dobrą kondycję zapewni im dieta bogata w pokarmy żywe takie jak artemia, dafnia itp.

Akwarium

Wymagają minimum 80 cm długości akwarium (preferowane większe). W zbiorniku powinno się znaleźć ciemne podłoże, kilka płaskich kamieni, korzenie i rośliny pływające, które zapewnią kilka zacienionych miejsc. Taka dekoracja najbardziej odzwierciedli ich naturalne środowisko. Nie lubią zbyt silnego prądu wody oraz jasnego oświetlenia. Są wrażliwe na jakość wody i wymagają przestrzegania jej regularnych podmian.
Poza okresem rozrodu bardzo łagodne, nieśmiałe i strachliwe ryby. Nie zaleca się trzymania z innymi pielęgnicami za wyjątkiem skalarów, paletek i niedużych pielęgniczek z Południowej Ameryki. Nieco śmiałości doda im towarzystwo ławicy małych, łagodnych ryb dennych, kąsaczowatych, razbor itp. Idealnym kompanem będzie trzymający się górnych partii wody drobnoustek np. Beckforda, obrzeżony.

Rozmnażanie

Monogamiczny gatunek, łatwy do rozmnożenia. Na dobrze zbilansowanej diecie nie potrzebują żadnej dodatkowej zachęty do odbycia tarła. Najlepiej zacząć od zakupu młodych ryb, poczekać, aż w naturalny sposób utworzy się para i ją odseparować.
Samica składa jaja na twardych, płaskich powierzchniach, może to być np. płaski kamień, korzeń, szeroki liść czy szyba akwarium. Młode lub niedoświadczone pary mogą zjadać narybek z pierwszych miotów, szczególnie kiedy poczują zagrożenie albo zostaną przezstraszone. W akcie tarła samica układa jaja w rzędach, po czym zostają zapłodnione przez samca. Dorosła samica jest w stanie złożyć ok. 300 – 400 jaj, którymi pieczołowicie się opiekuje. Samiec odpowiada za patrolowanie i ochronę terytorium.
Rozmnażając akary z maroni w akwarium ogólnym, jeżeli zależy nam na odchowaniu większej ilości narybku, zaleca się odłowienie obsady lub przeniesienie jaj do innego zbiornika.
Wylęg następuje w przeciągu 3 – 5 dni. Narybek jest łatwy do wykarmienia i jak tylko zaczyna samodzielnie pływać, może przyjmować dobrej jakości sproszkowany suchy pokarm, larwy solowca, mikro nicienie itp.
Rodzice opiekują się potomstwem nawet do 6 miesięcy. Młode rybki po osiągnięciu ok. 6 cm stają się dojrzałe płciowo, zaczynają dobierać się w pary i obejmować rewiry.