Akarka paskowana

Akarka paskowana, Akara paskowana (Nannacara anomala) – atrakcyjna z wyglądu i zachowania, niewielka ryba akwariowa z rodziny pielęgnicowatych.

Pochodzenie

Zamieszkują północne rejony Ameryki Południowej, od rzeki Aruka w zachodniej Gujanie po dolny brzeg rzeki Maroni w Surinamie. Spotykane na spokojnych, zalanych terenach trawiastych, w przybrzeżnych partiach wody.

Charakterystyka, płeć i usposobienie

Samce osiągają do 7.5 cm długości, samice są wyraźnie mniejsze i dorastają do ok. 4 cm. U samców płetwy grzbietowa i odbytowa są większe i ostrzej zakończone, tułów przyozdobiony szeregiem trójkątnych brązowych plamek. Wraz z wiekiem, w okresie rozrodu u samic pojawia się wzór ciemnej kratki. Ubarwienie samca jest raczej oliwkowo zielone lub niebieskie z metalicznym połyskiem, grzbiet brunatno-zielony. Płetwy w kolorze błękitnym. Samice są mniej ubarwione i dominują u nich barwy szaro-żółte.
Akarki to bardzo atrakcyjne, wytrzymałe i dość tanie ryby akwariowe, polecane początkującym akwarystom. Tak jak u gatunku Apistogramma, samice podczas opieki, prezentują ciekawe ruchy ciała, którymi komunikują się z narybkiem. Trzymając kilka samców, w mniejszych akwariach, słabszy osobnik, aby uniknąć agresji ze strony dominującego samca, może upodabnić się rozmiarem i wyglądem do samicy. Jak tylko dominujący samiec zostanie odłowiony, w ciągu zaledwie kilku tygodni słabszy samiec urośnie i stanie się tym dominującym.

Odżywianie

W środowisku naturalnym ich pokarmem są larwy i poczwarki komarów. Akarki paskowane chętniej przyjmują pokarmy żywe (larwy komarów, rureczniki), ale można im także podawać, pokarmy mrożone i suche. Dietę warto urozmaicać pokarmami z dodatkiem spiruliny lub drobno poszatkowanym ogórkiem.

Akwarium

Parę akarek paskowanych można trzymać w min. 54 litrowym akwarium (preferowane jednak większe), gęsto obsadzonym roślinami, z dużą ilością kryjówek i zakamarków. Dno można ozdobić skałkami czy korzeniami z bagnisk.
Tolerują wodę alkaliczną i średnio-twardą ale lepiej będą czuły się w wodzie kwaśnej i miękkiej od 5 do 8 °dH.
Poza okresem tarła są spokojnymi, nieagresywnymi rybami, które można z powodzeniem trzymać w akwarium towarzyskim z innymi małymi, łagodnymi rybkami o podobnych wymaganiach środowiskowych. W zbyt małym akwarium szczególnie samica będzie agresywna podczas opieki nad potomstwem. W południowoamerykańskim akwarium biotopowym dobrym towarzystwem będą kąsaczowate i zbrojniki.

Rozmnażanie

Bardzo łatwe do rozmnożenia. Do czasu planowanego rozmnożenia, można je trzymać w akwarium ogólnym i częściej karmić żywymi pokarmami. Na czas rozrodu najlepiej przenieść je do oddzielnego min. 60 cm zbiornika. W akwarium tarliskowym powinno być dużo roślin oraz dekoracji drewnianych lub skalnych, pomiędzy którymi samica znajdzie schronienie przed zbyt natarczywym samcem.
Do rozrodu dochodzi na płaskich powierzchniach, kamieniach, korzeniach, rzadziej w grotach skalnych. Po rozmnożeniu role się odwracają i to samiec szuka schronienia przed mniejszą ale agresywną w tym okresie samicą. Hodowca powinien bacznie obserwować sytuacje w akwarium. Zastraszony samiec przeważnie traci kolory i chowa się w kącie.
Dorosła samica składa 150 – 200 ziarenek ikry i z dużym zaangażowaniem ich strzeże. Wylęg następuje po 2- 3 dniach. Po kolejnych 5-7 dniach narybek zaczyna samodzielnie pływać. W tym momencie samica może zostać odseparowana. Nie jest to jednak konieczne a jeżeli zdecydujemy się na pozostawienie samicy z młodymi będziemy świadkami ciekawej komunikacji między nią a narybkiem.
Narybek może być karmiony mikro nicieniem i larwami solowca. Młode rosną w różnym tempie, jedne po 4 miesiącach mogą osiągać 4 cm długości a inne zaledwie 2 cm. Dosyć szybko przyjmują grindale (Whiteworm) czy rozdrobniony pokarm suchy.